Hun namen staan in steen gebeiteld. 
Langzamerhand werden ze vergeten. 
Niet door hun verloofdes, vaders, moeders, broers, zussen, neven, nichten en dienstmaten. 
Maar toch…………
‘Het leven gaat verder’.

Voor hun leeftijdsgenoten stond de wereld op zijn kop: de tweede Wereldoorlog, het verzet, executies, overvallen, concentratiekampen.. Eindelijk vrij en dan wordt er een beroep op je gedaan. ‘Indië is nog bezet, meld je aan’. Je gaat om te helpen en komt nooit terug. Wat deed dat met hun familieleden, verloofdes, vrienden en de Kamper bevolking?

Ik schets op deze site een beeld van de sfeer van die tijd aan de hand van oude krantenartikelen en informatie uit archieven. Via de Kamper kranten van 1945-1950 was te lezen hoe men tegen de Indische zaak aankeek en werden artikelen geplaatst van stadgenoten. 

Onder ‘Indië/monument’ staat de ‘Tijdlijn Nederlands-Indië’ met de volgende thema’s: Westerling, Bertha Hertogh, Ambon en I Gusti Ngurah
Rai I en II.

Ook als je op de ‘Tijdlijn Nederlands Indië’ zelf klikt krijg je een overzicht van de Indische periode.

 

Onder de tab ‘Kampen/monument’ zijn de volgende thema’s terug te vinden: ‘de Japanse kampen’ die verhalen van de toen nog vaak jonge kinderen over hun ervaringen in de Bersiap periode en over het effect daarvan in de (ruim) zeventig jaar daarna, in ‘de veteranen’ worden de belevenissen van de militairen die wel terug kwamen beschreven, in het verhaal van de Indonesische veteraan (I Gusti Bagus Saputera I en II) komt ook de toenmalige tegenstander aan het woord, in ‘de namen’ heb ik geprobeerd de namen op het monument een gezicht te geven. Daarvoor heb ik hun familieleden en ook hun dienstkameraden geïnterviewd.

Onder de tab ‘Leven langs de rivier’ worden (bijna) verdwenen beroepen beschreven.
De typograaf, de bakker,  de badhuisbeheerder, de hoekwantvisser, de kruidenier, de groenteboer, de klompenmaker, petroleumboer, de postbode, de tabaksmakelaar, de emailleur, de melangeur, de sigarenmaker en de smid zijn al geplaatst. De horlogemaker/ juwelier en de zeilmaker worden nog geplaatst.

Er staan onder sommige deelmenu’s (‘Indië/monument’, ‘Kampen/monument’, ‘leven langs de rivier’ en ‘publicaties’) pijltjes.
Bv. bij ‘Kampen/
monument’, ‘de Japanse kampen’, ‘de veteranen’, ‘de namen’. Achter het pijltje wordt het deelmenu uitgewerkt. Bij ‘leven langs de rivier’ staan bij ‘de typograaf’ nog een aantal beroepen. Maar er volgen er meer!

 

In mijn boeken worden verhalen verteld van zeer verschillende mensen. Tot op heden zijn vijf boeken uitgebracht, die allemaal te bestellen zijn via deze website. Mijn laatste boek ‘Wij kwamen om te helpen toch?’  komt maart 2023 uit.

 

 

Opm.: de foto’s op de site kunnen vergroot worden door erop te klikken.

Publicaties

IK ZAL U EEN BEELD STELLEN

In dit boek blijf ik dicht bij mijn familie en in de vertrouwde omgeving van onze stad aan de rivier. De geschiedenis van twee families wordt beschreven. Beide zijn overtuigd van hun hun eigen ‘waarheid’.

OOK IN KAMPEN VLIEGEN GEEN UILEN MET BONTE KRAAIEN

Veel korte verhalen en anekdotes zijn de basis van dit boek. Fictie en non-fictie mengen zich moeiteloos door elkaar. Ook de geschiedenis van onze mooie stad langs de rivier blijft me bezig houden.

WELKOM IN HET KLEINE PARADIJS

Ook nu is de stad aan de rivier achtergrond van dit verhaal. Politiemensen, vluchtelingen en neo-nazi’s. Heeft alles een begin en een eind? Gebeurt niet alles weer opnieuw?

SMEKENDE HANDEN

Het monument: Het verhaal achter de namen. Interviews met familieleden.
Hoe leefde ‘Kampen’ mee? Karel Doorman. Het is nu ruim 70 jaar later, hoe hebben de jaren in Indië hun leven bepaald? Veteranen aan het woord.

WIJ KWAMEN OM TE HELPEN TOCH?

Wat speelde er in de 350 jaar dat Indië een Nederlandse kolonie was. Een stukje geschiedenis en verhalen van veteranen en in Indië geboren Nederlanders.
71 Kampenaren kwamen om het leven tijdens de Japanse bezetting en de daaropvolgende Indonesische onafhankelijkheidsstrijd. Een trauma.