Bij het schrijven van ‘Ik zal u een beeld stellen’ bleef ik nog in de vertrouwde omgeving van stad en familie. Stadsboeren en dus erg op hun vrijheid gesteld.
Een familie, die langs godsdienstige lijnen verdeeld was. Mijn vader en moeder toonden aan dat het ook anders kon. Al kostte dat in het begin het contact met ouders en broers en zusters. Zij zetten door en lieten zien dat liefde alles overwint.

In het boek ‘Ook in Kampen vliegen geen uilen met bonte kraaien’ blijft de geschiedenis van onze mooie stad langs de rivier mij bezig houden. Korte verhalen en anekdotes tegen de historische achtergrond van Kampen.
Een bankje in het parkje aan de IJssel (bij het oorlogsmonument van Hildo Krop) staat centraal in het boek.

Het derde boek ‘Welkom in het kleine paradijs’ speelt zich af tegen de achtergrond van de stad aan de rivier. Hoe gastvrij zijn wij? Hoe gaan we om met vluchtelingen en zijn we bereid om iets van onze welvaart op te offeren? Het klinkt zo mooi: ‘Wir schaffen es’ of ‘Yes we can’, maar in gewoon Nederlands: ‘Gaan we er voor?’

In mijn vierde boek staat het Indië monument centraal. Wie waren die ‘jongens’ die vaak op heel jonge leeftijd naar het verre Indië gingen? Wat deed dat met de achterblijvers?

‘Smekende handen’ is op 16 maart 2017 verschenen