Harmen Noordman

geboren 6 juni 1929 In Kampen, overleden op 6 september 1950 in Batavia.

Harm ging als dienstplichtig militair naar Indië. Hij was erg enthousiast toen hij wegging.

‘Zo zie je nog eens wat’. ‘Het is echt een kans’.
Hij had op de Bouwmanschool gezeten. Was een leuke jongen, had kameraden en voetbalde bij Go-Ahead. Voor hij naar Indië ging werkte hij bij Berk.

Hij was met de Zuiderkruis vertrokken. Hij was ook nog in Nieuw Guinea geweest.
‘We hebben hem nooit weergezien, dat was het ergste. Je kon er niet heengaan.
Mijn vader kon het helemaal niet verwerken’, vertelt Gerrie Piederiet Noordman, zijn nu 93-jarige zuster.’ Mijn vader was toch al erg zenuwachtig en stortte helemaal in. We moesten hem steeds in de gaten houden, want hij had thuis geen rust. We waren  bang dat hij zichzelf iets zou aandoen.
Hij is ook een tijdje in Ermelo verpleegd.
Mijn moeder was erg sterk. Zij had natuurlijk ook veel verdriet, maar had nu ook nog de zorgen voor haar man. Het was een hele nare tijd’.
Later horen ze wat er was gebeurd.

De fatale dag

Bij het wisselen van de wacht, werd hij door zijn beste vriend afgelost.
Die vriend uit Brabant is op dat moment in een jolige bui en richt zijn wapen op Harm.
Er gaat tot hun grote schrik een schot af. Harm wordt in zijn buik geraakt en de kogel gaat regelrecht door zijn darmen. In het ziekenhuis proberen ze nog wel van alles: hij wordt nog geopereerd, maar al gauw blijkt dat de verwondingen uiterst ernstig zijn.

Zijn oudste zuster Gerrie vertelt over die afschuwelijke dagen dat zij te horen kregen dat haar broer
ernstig gewond was. Ze ziet het nog haarfijn voor zich:

‘Op maandagmiddag kwam de ouderling langs. We woonden in de Begijnestraat. Het was 17.20 uur.
Mijn vader was niet thuis.
Hij werkte bij Berk en was pas om half zes vrij. Tussen de middag had mijn vader het zoals gewoonlijk nog over Harm. Hij was nog iets eerder naar zijn werk gegaan om naar Van Dijk de kapper op de Noordweg te gaan. De kapper vertelde later dat hij daar ook over Harm was begonnen en dat hij gezegd had dat hij er geen goed gevoel over had.

‘Ik ben zo onrustig, ik wou dat die jongen weer thuis was’.
De ouderling was binnengekomen nadat hij gehoord had dat mijn vader zo thuis zou komen. Hij had over koetjes en kalfjes gepraat en mijn moeder dacht dat hij een afspraak wilde maken om langs te komen.
Maar hij was ook over mij en mijn zusters begonnen. Later kwam het gesprek ook op Harm. Mijn vader zag hem al zitten toen hij thuiskwam. Hij dacht meteen ‘er is iets mis’. De ouderling vertelde dat hij niet zo’n mooie boodschap had: Harm was levensgevaarlijk gewond , er werd voor zijn leven gevreesd.

Diezelfde dag kwam er toevallig een brief van Harm uit Indië. Het was een leuke brief. Hij schreef dat hij misschien wel eerder thuis zou komen. Het zat erin dat het niet in oktober, maar zelfs al in september zou zijn. Misschien wel net nadat deze brief bij hen door de bus viel. Alles was verder goed.

Het bericht

De volgende dag, op dinsdagmiddag kwam ds. De Vries van de Burgwalkerk en vertelde dat Harm was overleden.
Ds. De Vries woonde naast de Burgwalkerk.
Wij werden opgehaald van ons werk en toen mijn zusters en ik thuiskwamen stond het voor ons huis vol met fietsen. We konden bijna niet naar binnen. We hebben allemaal heel lang, heel veel verdriet gehad! Er kwamen van zijn dienstkameraden wel 25 hele mooie ansichtkaarten. Ook foto’s van de kist, het graf en de begrafenis. Er kwam een brief van zijn kapitein en ook van de legerpredikant.
Gerrie: ‘Die kwam uit Friesland’
De moeilijkste momenten waren voor hen als er weer een schip met militairen vanuit Indië terugkwam. Het gemis werd dan nog schrijnender.
Zelf is Gerrie nooit in Indonesië geweest.
Haar zuster is wel in Indonesië geweest. Ze heeft bloemen gelegd op Harms graf. Dat was in Jakarta op de oorlogsbegraafplaats Menteng Pulo.
‘Er staan daar ontzettend veel kruisen, het is een enorme begraafplaats’.
Wel ging ze altijd naar het monument in het park in Kampen, maar dat gaat nu voor haar niet zo gemakkelijk. Ze is ooit ook in Roermond geweest. Het nationaal Indië monument met: de obelisk met een duif, een fontein, zuilen.
De zuilengalerij waarop de namen van ruim 6.200 gesneuvelde Nederlandse militairen staan.