28 december 1950

24 jul 28 december 1950

Ambon is een groot kamp:

De eerste indruk, welke de stad Ambon op de bezoeker maakt, is die ener ontwrichtte maatschappij, een van vernieling ook: afgebrande huizen en onopgeruimde puinhopen. Daartussen leeft de bevolking, die geestelijk en materieel zware slagen te incasseren kreeg en een lange lijdensweg had te gaan, aldus Aneta’s speciale correspondent die met een gezelschap van journalisten op uitnodiging van het ministerie van Defensie het eiland Ambon bezocht. Ongeveer tachtig procent van de stad Ambon is vernield in de huis-aan-huis gevechten. Er heersten branden en het stadscentrum werd uit zee beschoten. In het stadscentrum is rond de onbeschadigde Missigit vrijwel alles kapot. Buiten de stad is de vernieling minder, doch ook hier ziet men velerlei sporen van de strijd. Inmiddels beweegt het leven zich weer naar normale banen. Er worden hutten van zink en atap gebouwd en ook gebruikt men de nerf van de sagopalm.
In het havengebied is weer enige handel. Zij het dat de prijzen van de eerste levensbehoeften veelal abominabel zijn. De kerken kampen met gebrek aan glas. Van de acht kerken zijn vijf vernield; men maakt thans noodkerken van sagopalmnerf. De pastorie waar de Nederlandse pastoor Westerkamp woont bleef gespaard en er is weer electriciteit, echter niet in de voormalige kweekschool waar het grootste deel van de Nederlandse kolonie onderdak vond. De eeuwenoude klok van het oude monument zal ter beschikking worden gesteld van de protestantse kerk van Ambon.
De gehele Nederlandse kolonie bestaat uit 200 personen. Enkelen bevinden zich nog in de bergen, waarheen zij vluchtten toen de acties begonnen. Enkelen wonen in de stad. De meeste Nederlanders hebben de wens tot evacuatie te kennen gegeven. De postverbinding met Ambon is nog niet opengesteld, slechts diensttelegrammen kunnen aangeboden worden. De voedselaanvoer is voorlopig verzekerd doordat de KPM Ambon geregeld aan doet. Van normale verbindingen met de buitenwereld is nog geen sprake.

‘Een groot kamp’.
‘Ambon is een groot kamp’, aldus de speciale correspondent. Ongeveer 20.000 burgers zijn in kampen ondergebracht. Allen ontvangen 250 gram distributierijst dagelijks en wel gratis. De prijzen in de geringe vrije handel zijn voor suiker 30 gulden per kilo en voor een blik zoete melk 10 gulden.
Er zal gratis textiel gedistribueerd worden. Het Indonesische Rode Kruis evenals het Internationale Rode Kruis zenden levensmiddelen en medicijnen.