6 november 1947

24 jul 6 november 1947

Het volgende artikeltje wordt ingestuurd door een militair.

‘De sergeant-majoor komt aanrennen: ‘Hospitaal soldaten naar voren! Snel er is geen tijd te verliezen!’ Het ratelen en het knetteren wordt minder, tot het geheel verstomt. In de verte ronkt een jeep en komt langzaam nader. In het donker van de nacht brengen wij eerbiedig onze groet.
Driemaal rijdt hij zo deze tocht van de voorste stelling naar het geïmproviseerde hospitaaltje.
Dan staan we bij de levenloze lichamen van drie onzer kameraden. ‘Dum-dum!’
Wat moet er van de zogenaamde ‘vrijheid’ terecht komen, wanneer die bevochten wordt met zulke wapenen?
Volgens de later binnenkomende berichten heeft de vijand zware verliezen. Onder de doden bevinden zich enkele Jappen. Op ons appèl missen we er drie. We zullen hen nooit vergeten.
Zij gaven het hoogste wat zij konden geven, hun leven’.