Evacuatie

24 jul Evacuatie

Kapitein de Jonge, gezagvoerder van het troepenschip ‘Kota Iten’ het schip, dat Donderdag ongeveer 900 militairen uit Indonesië in Rotterdam terugbracht, heeft een kostbare herinnering medegebracht van deze reis, n.l. de vlag van de republiek der Zuid-Molukken. Deze vlag is de eerste welke zich buiten het gebied van de republiek bevindt en wapperde tijdens het bezoek van de ‘Kota Iten’ aan Ambon gedurende het tijdvak 11-14 Mei van de voormast, vriendschappelijk naast de Nederlandse driekleur.
Toen de vrije republiek der Zuid-Molukken was uitgeroepen kreeg kapitein De Jonge opdracht uit Ambon een groot aantal Europeanen en niet- Ambonnezen op te halen. Hij had toestemming nodig van de Hoge Commissaris en van de RIS. Dit in verband met de blokkade van de nieuwe republiek. ‘Tijdens onze reis hebben wij niets bemerkt van deze blokkade. Onze aankomst in de baai van Ambon was enorm. De Ambonnezen op de kade juichten ons hartelijk toe en de autoriteiten ontvingen ons op prettige wijze. Al spoedig na aankomst kreeg ik de vlag van de Zuid- Molukken aangeboden’.
De evacuatie van de 350 Europeanen en 500 Indonesiërs, niet Ambonnezen, werd geregeld in overleg tussen een burger en een militaire missie met de nieuwe regering. Geen enkele Ambonnese soldaat wilde echter mee. Zij voegden zich allen bij het eigen leger dat op dat ogenblik uit ongeveer 1400 man bestond. Slechts de aanwezige officieren embarkeerden, omdat zij zich door de eed van trouw aan de Koningin verbonden voelden aan het KNIL.
‘Voor ons vertrek’, zo zeide kapitein De Jonge nog, ‘werden wij ontvangen in sociëteit ‘De Sagopalm’ en daar viel het ons weer op dat alle Ambonnese autoriteiten Nederlands spraken ook onder elkaar en dat alles op het eiland Nederlandse namen heeft. Later ontving ik alle ministers met hun echtgenoten nog aan boord en bij deze gelegenheid kreeg ik een kruidnagelschip aangeboden.
Zondagochtend om elf uur was het vertrek aangebroken maar reeds om zeven uur zag de kade wit en zwart van de mensen, die de ‘Kota Iten’ uitgeleide kwamen doen. Een muziekcorps, dat Hollandse wijsjes speelde, vrolijkte het geheel op en toen tenslotte een gezang en het Wilhelmus klonken, hadden vele Ambonnezen de tranen in de ogen’.